Veel mensen hebben wel een beeld bij permacultuur als een manier om eetbare tuinen te ontwerpen en in te richten, waarbij de natuur het grote voorbeeld is en altijd met de natuur wordt meegewerkt. Zo’n tuin heeft – op termijn – weinig menselijk ingrijpen meer nodig en grond en planten krijgen de tijd om volwassen en weerbaar te worden. Zo’n benadering is uiteraard goed voor de aarde.
Maar permacultuur is ook goed voor de mens. Nog even afgezien van de fysieke en materiële voordelen – denk aan de tijd, arbeid en middelen die een traditionele moestuin nodig heeft, kan het kijken door een permacultuurbril ons helpen onze omgeving zodanig in te richten dat iedereen er wel bij vaart.
Met permacultuur denk je in samenhang
Belangrijke onderlegger van permacultuur is het denken in (eco)systemen, in hoe alle leven met elkaar verweven is. Wanneer je je persoonlijke leven ook beziet vanuit dit principe ga je vanzelf ook meer denken in termen van verbinding, samenwerken en delen. Van groei en bloei; het creëren van gezonde relaties en van overvloed voor iedereen. Van zorg voor onszelf en voor anderen. Van zingeving door het besef onderdeel te zijn van iets dat groter is dan onszelf en daaraan op positieve wijze bij te dragen.
Want wanneer we op die manier gaan denken verandert ons handelen mee en maken we eerder keuzes vanuit empathie, keuzes die gunstig zijn voor de gezondheid van onszelf en van de planeet. Dit kan heel simpel en in kleine stappen; van het delen van de overvloed uit je tuin tot vrijwilliger worden in een buurttuin waarvan de opbrengst naar een voedselbank gaat, van het aanpassen van de manier waarop we over onszelf en anderen spreken tot het creëren van een prettige werksfeer waarin iedereen tot zijn recht komt. Van het kopen tot juist laten hangen van bepaalde kledingstukken omdat je weet dat deze – hier of elders op de wereld – zijn geproduceerd onder goede of slechte arbeidsomstandigheden door iemand die daarvoor wel of geen fatsoenlijk loon heeft gekregen. Van het ijveren voor een systeem van gezondheidszorg dat primair gericht is op mensen in plaats van op winst voor de farmaceutische industrie tot het ondersteunen van een duurzame, chemievrije landbouw omdat je de aarde wilt voeden en beter wilt achterlaten voor degenen die na ons komen.
Van een-op-een-relaties tot systemen op wereldniveau, permacultuur is in essentie een ode aan verbinding; aan het maken van morele keuzes die altijd gericht zijn op overvloed en harmonie voor ieder mens en de planeet. En altijd in samenhang.